เมื่อวันที่ 11 มีนาคม 2565 ที่วัดเทพศิรินทราวาส มีการจัดบำเพ็ญกุศลศพ "สรพงส์ ชาตรี" เป็นคืนแรก โย - ทัศน์วรรณ เสนีย์วงศ์ ณ อยุธยา อดีตภรรยา พร้อม นางสาวพิมพ์อัปสร เทียมเศวต ลูกสาว เปิดใจกับสื่อมวลชน หลังเสร็จสิ้นพิธีรดน้ำศพและพิธีพระราชทานน้ำหลวงอาบศพ เผยว่า คุณพ่อป่วยมาพักใหญ่แล้ว แต่ไม่อยากให้ทุกคนเป็นห่วง คุณพ่อแข็งแรงมาก และคิดว่าถ้ารักษาก็คงหาย และกลับมาแข็งแรงเหมือนเดิม ส่วนตัวเองช่วงแรกไม่ได้ไปเยี่ยมคุณพ่อ เพราะเป็นช่วงที่คุณพ่อยังแข็งแรง และไม่แสดงอาการอะไร
“ขวัญ” ลูกสาว “สรพงศ์” โพสต์ภาพจับมือพ่อครั้งสุดท้าย คนบันเทิงร่วมอาลัย
คนบันเทิงโพสต์อาลัย “สรพงศ์" พระเอกตลอดกาล
ประวัติ “สรพงศ์ ชาตรี” พระเอกดังในตำนาน ผลงานสร้างชื่อมากมาย
แต่ช่วงหลังได้ร่วมงานกับคุณพ่อเยอะก็ยังแข็งแรงอยู่ทั้งสุขภาพกายและใจ ปีที่ผ่านมาอาการของคุณพ่อเหมือนคนป่วยนิดหน่อย เริ่มเคลื่อนไหวช้าลงและเดินไม่สะดวก ประกอบกับเป็นช่วงโควิด 19 จึงไม่ได้บอกใครให้มาเยี่ยม และเป็นความต้องการของคุณพ่อด้วย จนเมื่อสัปดาห์ที่ผ่านมา คุณพ่อมีอาการซูบลงอย่างเห็นได้ชัด และจากไปอย่างสงบเมื่อวันที่ 10 มีนาคม ที่ผ่านมา ซึ่งตนก็มองว่าพ่อได้สู้มาตลอดจนถึงวินาทีสุดท้าย
"คุณพ่อก็เหมือนกับว่าสู้มาเยอะแล้ว คุณหมอก็ยังบอกเลยว่าจริง ๆ แล้ว ถ้าความดันตกนานขนาดนี้ แต่ร่างกายคุณพ่อแข็งแรงมาก เราไม่ได้ถอดเครื่องนะคะ ก็คือคุณพ่อยังอยู่ อยู่ได้เรื่อย ๆ เรื่อย ๆ จนค่อย ๆ ก็คือเหมือนอยู่ได้นาน ตอนแรกคุณหมอนึกว่าจะเสียก่อนเวลาที่ในความเป็นจริง แต่คุณพ่อก็ยังคงหายใจได้อยู่"
ซึ่งอาการก่อนจากไปของคุณพ่อ ความดันตกเหลือประมาน 70 คุณหมอแจ้งว่าพยายามปั๊มหัวใจแล้วแต่ไม่ขึ้น และทุกครั้งที่จับมือคุณพ่อมือจะอุ่นตลอด จนเมื่อวานนี้มือ คุณพ่อเย็นทำให้ใจเสีย แต่ทุกคนก็เอาใจช่วย และรู้ว่าคุณพ่อได้สู้มาเยอะแล้วและสู้มาตลอด จึงบอกคุณพ่อว่าถ้าคุณพ่อจะจากไปก็อยากให้ไปโดยไม่ต้องห่วงอะไร และไม่ต้องทรมาน จนสุดท้ายคุณพ่อก็จากไปอย่างสงบ ต้องยอมรับว่าที่ผ่านมาภูมิใจในตัวคุณพ่อมาตลอด และเชื่อว่าคุณพ่อก็ภูมิใจในตัวเองเช่นกัน
ด้าน โย ทัศน์วรรณ เปิดเผยว่า ที่ผ่านมาไม่มีโอกาสไปเยี่ยมเลย เพราะติดถ่ายละครเกือบทุกวัน จึงไม่ทราบรายละเอียด แต่ตอนแรกก็มีนัดกับคุณยายชั้น พี่สาวของสรพงศ์ ว่าจะไปเยี่ยม ก็ตั้งใจจะไปรับคุณยายมาอยู่ที่บ้านเพื่อไปเยี่ยมที่โรงพยาบาลได้ใกล้ขึ้น เพราะถ้าอยู่ที่ จ.พระนครศรีอยุธยา กว่าจะมาถึงกรุงเทพฯ ก็ใช้เวลานาน ก็เลยนัดกันว่าจะไปรับตอนเช้าของอีกวันแต่ก็ไม่ทัน คุณสรพงศ์เสียชีวิตในบ่ายวันนั้นพอดี
